Υπήρχαν στιγμές που σου ερχόταν στο μυαλό η περασμένη σου ζωή, όπως σου έρχεται καμιά φορά ότι δεν έχεις ούτε μια στιγμή δική σου.

Αλλά τούτες οι στιγμές μοιάζαν με ταραγμένο και πολύβουο όνειρο, που το θυμόσουν με απορία και κατάπληξη, μέσα στην καθηλωτική «πραγματικότητα», τούτου του παράξενου κόσμου… του μικρού… του μέγα.

Γιώργος Χρηστάκης