Αργά και βασανιστικά ότι δεν κατάφεραν στην δεκαετή οικονομική κρίση στο λιανεμπόριο και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το καταφέρνουν τώρα με την λεγόμενη πανδημία. 

Η Ελλάδα ήταν πάντα μία χώρα, που οι σχέσεις των ανθρώπων είχαν σημαντική θέση στην αξιολόγηση των προτεραιοτήτων της βιωσιμότητας. 

Γνώριζε ο μπακάλης της γειτονιάς τις ανάγκες και την οικονομική κατάσταση της πελατείας του. 

Έτσι, όταν η κυρά Σούλα δεν έπαιρνε δύο μέρες γάλα, ο μπακάλης έβαζε << κρυφά >> ένα μπουκάλι να μπορέσει να δώσει ένα ποτήρι στα δύο μικρά παιδιά της που περίμεναν στο σπίτι.

Ο χαμηλοσυνταξιούχος της γειτονιάς στις είκοσι του μήνα αγόραζε με πίστωση τα απαραίτητα με την έκφραση << γράψτα>> και ήξεραν και οι δύο ότι στο τέλος του μήνα θα γίνει η εξόφληση του χρέους. 

Υπήρχε η δυνατότητα να αγοράσει η Σοφούλα μισή οκά  φασόλια κι έναν πελτέ για το φαγητό της ημέρας, γιατί τόσα χρήματα διέθετε. 

Ο φούρναρης θα πήγαινε το ψωμί στον κυρ Γιώργο γιατί ήταν άρρωστος και τον τελευταίο καιρό δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι. Γνώριζε ότι τα παιδιά του είχαν φύγει στο εξωτερικό για δουλειά και η γυναίκα του είχε πεθάνει. 

Εν κατακλείδι υπήρχε μία αλληλεγγύη, ένα νοιάξιμο, ένα δόσιμο χωρίς πολλά πολλά. Και κάπως έτσι όλοι λίγο πολύ τα <<έφερναν βόλτα >>,γιατί η φτώχεια περίσσευε πάντα σ'αυτήν την χώρα και το κράτος ήταν ανύπαρκτο. Το κενό αυτό προσπαθούσαν να το γεμίσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. 

Τώρα πάλι η φτώχεια περίσσεψε όμως τείνει να εξαφανιστεί η ανθρωπιά. Όχι γιατί γίναμε χειρότεροι άνθρωποι, αλλά η εσωστρέφεια και η ανασφάλεια σε αναγκάζουν να βάλεις προτεραιότητες. Και φυσικά πρέπει πρώτα να καλυφθούν οι δικές σου ανάγκες και αν μπορείς κοιτάζεις και γύρω σου.

Με την επικράτηση των μεγάλων απρόσωπων πολυκαταστημάτων η κατάσταση αυτή θα αλλάξει τόσο πολύ και σε τέτοιο βαθμό που η Σοφούλα αν δεν έχει να πληρώσει μία τυποποιημένη συσκευασία φασόλια του κιλού δεν θα μπορέσει να μαγειρέψει στα παιδιά της. Και ο κυρ Γιώργος δεν θα έχει κάποιον να τον νοιαστεί, γιατί όταν έχεις τόσα προσωπικά προβλήματα πού καιρός να θυμηθείς τον διπλανό σου. Και επιπλέον στην γειτονιά ο μικρός φούρνος έγινε  αρτοποιείο και δεν θυμάται η υπάλληλος τον κάθε πελάτη και τις ανάγκες του. 

Δεν πεθαίνει μόνο ο εμποράκος στην Ελλάδα σήμερα, μαζί του πεθαίνει και μία άλλη Ελλάδα. Αυτή της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της προσφοράς, της εμπιστοσύνης, των προσωπικών σχέσεων με τους πελάτες- φίλους..!

  Θέλουν να δημιουργήσουν την Ελλάδα , του πλαστικού χρήματος, της απρόσωπης συναλλαγής, της κοινωνικής αποστασιοποίησης, της εσωστρέφειας και τέλος της αδιαφορίας για τα προβλήματα των συνανθρώπων μας. 

Έτσι όμορφα και απλά κανένας δεν θα παλεύει για τα δικαιώματα, τις ανάγκες και τις ελλείψεις μιας κοινωνίας που πρέπει να μάθει βίαια να ζει, με τους νέους κανόνες που επιβάλλονται, ήσυχα, σταθερά και ανεμπόδιστα. 

Να είσαι Μπανανία με  τα όλα σου και να σε κάνουν Λουξεμβούργο χωρίς χρήματα. Ωραία προοπτική και εξαιρετική ένταξη στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες! 

Τέτοια ζωή  Θέλουμε; Σε τέτοια χώρα θέλουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας; Αυτό θεωρείται ανάπτυξη και πρόοδος;

Ευχαριστώ δεν θα πάρω....


Α.Π