Είναι φορές που θέλω να φύγω. Να πάρω έναν δρόμο και όπου με βγάλει. Θέλω όμως η διαδρομή να είναι όμορφη. Να έχει ψηλά δέντρα, όμορφα λουλούδια που θα μοσχοβολάει ο τόπος, πουλιά που θα κελαηδούν τόσο όμορφα όσο ποτέ άλλοτε στην ζωή τους.
Στο ταξίδι μου αυτό δεν θέλω συνοδοιπόρους. Θέλω να είμαι μόνη μου. Να μην μου αποσπά την προσοχή τίποτα. Να αφουγκράζομαι και το πιο μικρό σύρσιμο που κάνει το μυρμήγκι που προετοιμάζεται για τον χειμώνα.
Να πίνω νερό όταν βρεθεί μπροστά μου πηγή, να τρώω μόνο όταν βρίσκω καρπούς στα δέντρα.
Αυτή θέλω να είναι η διαδρομή μου κι ας μην φτάσω ποτέ στο τέρμα. Ας πεθάνω εκεί πλάι σε μια ρεματιά.
Να είναι αυτό το τελευταίο πράγμα που θ'ακούσω το κελάρυσμα του νερού και το κελάηδημα των πουλιών.
Έτσι ήσυχα να τελειώσει η περπατησιά μου σ'αυτή την ζωή.

Αλεξάνδρα Παπά