Προκειμένου να αποκτήσουμε την λεγόμενη στείρα ανοσία, το εμβόλιο πρέπει να χορηγηθεί ως σπρέι από την μύτη ή το στόμα, από εκεί δηλαδή που ξεκινά η μόλυνση. Ένα τέτοιο εμβόλιο δεν υπάρχει (προς το παρόν).
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει προστασία από τη μόλυνση στη μύτη και στο στόμα, ο ιός μπορεί να φωλιάσει στους βλεννογόνους του στόματος, της μύτης και του λαιμού και εκεί να πολλαπλασιαστεί, τόσο στα εμβολιασμένα όσο και στα μη εμβολιασμένα άτομα.

Εάν το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί καλά και αν υπάρχει ήδη μια βασική ανοσία λόγω προηγούμενων λοιμώξεων, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι ιοί καταστρέφονται και το μολυσμένο άτομο δεν καταλαβαίνει τίποτα, στην χειρότερη περίπτωση αισθάνεται έναν ελαφρύ γρατζούνισμα στο λαιμό και δεν θα μολύνει κανέναν. 

Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί τόσο καλά, ο ιός μπορεί να πολλαπλασιαστεί περισσότερο, και τότε μπορεί να προκαλέσει πυρετό, βήχα, απώλεια οσμής και γεύσης κλπ. Ο ιός πολλαπλασιάζεται στην πάνω αναπνευστική οδό, δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια νέους ιούς που απελευθερώνονται, προς τα έξω, μέσω του αέρα που εκπνέουμε. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, το ανοσοποιητικό σύστημα καταφέρνει να εξοντώσει τους ιούς πριν φτάσουν στο πνευμόνι. Εάν αυτό δεν πετύχει, τότε μπαίνουν στους πνεύμονες και τους επιτίθενται.
Μόνο τώρα ενεργοποιούνται τα αντισώματα και τα Τ κύτταρα που σχηματίζονται μετά τον εμβολιασμό και εμποδίζουν την επιδείνωση της νόσου.

Μόνο εάν έχουν προκύψει μεταλλάξεις κατά τη διάρκεια της μόλυνσης,  μπορεί ο ιός να πολλαπλασιαστεί ανεμπόδιστα, τόσο στους εμβολιασμένους, όσο και στους μη εμβολιασμένους.