Μεταξύ μας: Δεν είναι σοκαριστική η σιωπή της αριστεράς (ΚΑΙ της μη θεσμικής);
Μόνο με πολύ καλή θέληση και πολλή επιείκεια μπορούμε να υποθέσουμε ότι βρίσκεται απλώς σε δίλημμα. Στην τελική είναι η φυσική αποστολή της αριστερής πολιτικής να αντιτίθεται, σε όποια κυβερνητική πολιτική στέκεται σαφώς υπέρ της κεφαλαιακής μειονότητας, και των συμφερόντων των μεγάλων εταιρειών.
Ή είναι απλώς η ιδέα μου, ότι η κόκκινη πολιτική, δεν κάνει τίποτα όσον αφορά την πολιτική του κορονοϊού; Και δεν υπάρχουν καν σοβαρές δικαιολογίες για αυτήν την συμπεριφορά, εκτός από το ότι οι «ψεκασμένοι», πιο σωστά οι «πλευρικοί στοχαστές» -όπως αυτοονομάστηκαν στην Γερμανία- σκέφτονται «λάθος», είναι «εγωιστές» και «ακροδεξιοί».
Η αριστερά δεν χρειάζεται να συμπαθεί τους «πλευρικούς στοχαστές», ούτε εγώ τους συμπαθώ όλους.Μπορεί να τους αγνοήσει αν θεωρεί ότι η κριτική τους στην κυβερνητική πολιτική είναι ψεύτικη, ή η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, υποκριτική.
Ειδικά τότε πρέπει να κάνει το καθήκον της, να ετοιμάσει μια καλύτερη, πιο πειστική κριτική για την κυβερνητική πολιτική, να λάμψει με τις δικές της μορφές δράσεων και παρεμβάσεων.
Όλα αυτά είναι απόντα σε μεγάλο βαθμό - οι λίγες αριστερές ομάδες, ακόμη καλύτερα, οι μεμονωμένοι αριστεροί, που επικρίνουν δυνατά την σούπερ-καπιταλιστική διαχείριση της κρίσης, δέχονται επιθέσεις από «μέσα» και περιθωριοποιούνται πλέον  ακόμη πιο έντονα.
Αντιθέτως, στην Ευρώπη προσοχή λαμβάνουν, και προβάλλονται δυνατά από τα ΜΜΕ, οι αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές ομάδες που ζητούν την καταστολή διαδηλώσεων των «ψεκασμένων».
<<Και εξηγούν στα γρήγορα>>: «Οι «πλευρικοί στοχαστές» είναι ανοιχτοί για την ακροδεξιά. Κι αν δεν είναι οι ίδιοι φασίστες, πηγαίνουν «χέρι -χέρι με τους Ναζί». Αυτό το αποδεικνύει το γεγονός ότι μοιράζονται «θεωρίες συνωμοσίας» οι οποίες θα οδηγήσουν - αργά ή γρήγορα - στον αντισημιτισμό.>>
Οι διαμαρτυρίες των «πλευρικών στοχαστών» αντιμετωπίζονται σαν ναζιστικές συγκεντρώσεις. «Είναι σημαντικό να τις αποτρέψουμε, τουλάχιστον να τις εμποδίσουμε, γιατί η πλευρική σκέψη δεν είναι άποψη, αλλά έγκλημα.»
Αλληλεγγύη ... αντί για «θεωρίες συνωμοσίας».
Αλήθεια τώρα;
Την ανάλυση του καπιταλισμού και του κράτους, την ανάλυση δηλαδή που αξίζει να συζητηθεί, την αντικατέστησε μια λέξη: αλληλεγγύη.
Στο όνομα της αλληλεγγύης απαξιώνονται και διώκονται οι όποιες αντιδράσεις ενάντια στα μέτρα και το λοκντάουν.
Αυτό καθιστά απολύτως σαφές, αν μη τι αλλο, ότι ο ένας και μοναδικός ανιδιοτελής, ο καλός της υπόθεσης, είναι η «αριστερά», ενώ οι άλλοι είναι κοινωνικοί δαρβινιστές και εγωιστές.
Εντάξει, τα συνθήματα φυσικά συντομεύονται, αλλά πρέπει να εκφράζουν την ουσία του θέματος. Και πρέπει να είναι ορατά σε ένα μέρος των ενεργειών της αριστεράς.
Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί η έννοια, «αλληλεγγύη».
Στην εποχή της πανδημίας, αυτός ο όρος αναμφίβολα υποδηλώνει ότι σημαίνει όλους εκείνους που δίνουν τα πάντα (κυρίως νοσηλευτικό προσωπικό νοσοκομείων) ή χάνουν τα πάντα (αυτοαπασχολούμενοι, εργαζόμενοι στον πολιτιστικό τομέα, μεροκαματιάρηδες, επισφαλώς εργαζόμενοι) και ότι πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη για τα θύματα των πανδημικών μέτρων.
Επομένως, η αντιμετώπιση του «κοινωνικού ζητήματος» είναι αναμφίβολα σημαντική. Αφού καθιστά σαφές ότι ο ιός συναντά διαφορετικές οικονομικές συνθήκες και ότι η «κρατική βοήθεια» δεν εξαλείφει την ανισότητα, αλλά την επιδεινώνει.
Παίρνοντας τα παραπάνω ως βάση, ξέρω αμέσως τι θα σκεφτώ για τις κυβερνήσεις που επίσης επικαλούνται την αλληλεγγύη και υποστηρίζουν εταιρείες δισεκατομμυρίων και μάλιστα με θερμά λόγια όπως «οι ήρωες της πανδημίας».
Αλληλεγγύη; Ποιά αλληλεγγύη;
Αριστερά δεν βλέπουμε μπροστά στην Amazon , αριστερά δεν βλέπουμε μπροστά στον κρεατοκολοσσό Tönnies, αριστερά δεν βλέπουμε μπροστά στα μεγάλα εργοστάσια, όπου όλα συνεχίζονται όπως πριν.
Επίσης, την αριστερά δεν την βλέπουμε μπροστά στα νοσοκομεία και τα γηροκομεία,ούτε μπροστά στις κυβερνήσεις, να τις στριμώξει, να τις υπενθυμίζει ότι έχουν προσπαθήσει τα πάντα για να κάνουν τον βίο αβίωτο πολλών υπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων, εργαζόμενων στον πολιτιστικό τομέα και γενικώς των μεροκαματιάρηδων, αλλά δεν κάνουν και τίποτα για να επανορθώσουν.
Αυτό θα ήταν μια ζωντανή αλληλεγγύη και σίγουρα θα τους (μας) έκανε καλό.
(Για χάρη του δικαίου, πρέπει να προσθέσουμε ότι τα πράγματα δεν ήταν πολύ διαφορετικά πριν από την πανδημία. Οι συνθήκες εκμετάλλευσης ήταν στο κάτω μέρος των φυλλαδίων, γιατί στην κορυφή συνήθως βλέπαμε ΛΟΑΤΚΙ, μετανάστες, μετανάστες ΛΟΑΤΚΙ.)
Όταν στις 7 Νοεμβρίου 2020, στη Λειψία της Γερμανίας, βγήκαν 20.000 «πλευρικοί στοχαστές» στον δρόμο και διαδήλωσαν ενάντια στα μέτρα, την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκαν επτά διαδηλώσεις αντίθετων «μετώπων» με αρκετές χιλιάδες συμμετέχοντες και με το σύνθημα: «Δεν είσαι η αντίσταση - πηγαίνεις χέρι χέρι με τους Ναζί».
Η μία και μοναδική διαμαρτυρία της ημέρας με το σύνθημα "We are all in the same boat - capitalists, bosses and manager in another", συγκέντρωσε με την βία τρεις ντουζίνες ανθρώπους.
Εάν γενικεύσουμε αυτήν την εντύπωση, τότε το μόνο που απομένει είναι η αλληλεγγύη με την κυβέρνηση και τη διαχείριση της πανδημίας. Λείπουν μόνο τα πορτρέτα της Μέρκελ (και του Μητσοτάκη) στα πανό ως φαρμακερό κερασάκι στην πικρή τούρτα.
Γιατί τους εκνευρίζουν οι «ψεκασμένοι»; Τους αριστερούς εννοώ.
  • Μήπως επειδή εκφράζουν δυσαρέσκεια όσον αφορά τα κρατικά μέτρα και μια τεράστια αμφιβολία ότι αυτά ενεργούν προς όφελός μας;
  • Μήπως επειδή δεν θέλουν να αποδεχτούν κάτι με το οποίο έχουν συμβιβαστεί οι περισσότεροι αριστεροί;
  • Μήπως επειδή υιοθετούν μια ουσιαστική αποστολή της αριστεράς, η οποία ξαφνικά και χωρίς νόημα προσπαθεί να την εξουδετερώσει με αόριστες αναφορές στην ισότητα;
  • Μήπως χρειάζονται τους «πλευρικούς στοχαστές» ως φασίστες, για να μη θέσουν στον εαυτό τους όλα αυτά τα ερωτήματα;
Δεν είναι δικαίωμά μας να αντιταχθούμε στην κυβέρνηση και να αμφισβητήσουμε τους «ευγενείς στόχους» της και τους περιορισμούς της ελευθερίας μας;
Ποια έννοια ελευθερίας εκπροσωπούν οι αριστεροί; Και πώς αγωνίζονται οι ίδιοι για να διασφαλιστεί ότι οι σκληρά κερδισμένες ελευθερίες μας δεν θα τσαλαπατηθούν από τις ρόδες του κορονοϊού;
Δεν θα ήταν μια δίκαιη αφετηρία να μάθουμε ποιοί, και ποιές ελευθερίες διεκδικούν και υπερασπίζονται;
Και δεν θα ήταν καλό για την αριστερά και για όλους μας, αν, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών μας, μετρηθούμε με τα λόγια της Ρόζα Λούξεμπουργκ: «Η ελευθερία ανήκει σε εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά»;
Αν αφήσουμε αυτές τις ερωτήσεις να «κάτσουν», τότε θα καταλάβουμε γιατί πολλοί ξύνονται να βγάλουν τον άσσο από το μανίκι τους: «Ο φασισμός δεν είναι άποψη, αλλά έγκλημα».
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η πλειοψηφία των «πλευρικών στοχαστών»  μπορεί να είναι πολλά, μόνο ναζί δεν είναι, άρα ο άσσος δεν είναι μια οριοθέτηση, αλλά μια αυταρχική χειρονομία που κρύβει την απόλυτη αδυναμία να αντιμετωπιστεί η δήλωση της Λούξεμπουργκ.
Το γεγονός ότι οι αριστεροί χτυπάνε τους «ψεκασμένους» με τέτοιο τρόπο, δεν έχει καμία σχέση με τις παράλογες απόψεις τους που αναμφισβήτητα υπάρχουν μεταξύ άλλων, αλλά με το γεγονός ότι μουντζουρώνουν την εικόνα της αριστεράς.
Αυτό ακριβώς συνοψίστηκε στο πανό της Λειψίας, το οποίο είχε σκοπό να δείξει ΠΟΙΟΙ δικαιούνται το πρωτότυπο:
«Δεν είστε η αντίσταση».
Αυτό γίνεται ακόμη πιο «χειροπιαστό» όταν πάμε στην κριτική των μέτρων. Οι περισσότεροι προοδευτικοί και αριστεροί αποδέχονται τα μέτρα και το παρανοϊκό λοκντάουν σε όλο του το παράλογο «μεγαλείο».
Όμως η αριστερά πρώτα απ' όλα υπάρχει για να ΜΗΝ εμπιστεύεται τους ηγέτες.
Οι κυβερνήσεις δεν άλλαξαν, λένε τόσα ψέματα, όσα λέγανε και πρίν 50 χρόνια.
Όμως κάτι άλλαξε....!
Η Αριστερά.

Πέτρος Ζουμάνης