Σήμερα θα μιλήσουμε για μία παράδοση. Σε όλα τα σπίτια στην Ελλάδα των 70'ς επικρατούσε η οικιακή οικονομία. Κοινώς δεν πετάμε τίποτα. Οτιδήποτε εποχικό φρούτο ή λαχανικό περνούσε στην μεταποίηση για να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον. Φυσικά δεν μιλάμε για καταψύκτη ή για οποιαδήποτε άλλη τεχνολογία που ήρθε στην Ελλάδα πολύ αργότερα.

Τα λαχανικά από τον μπαξέ γινόταν τουρσί για τον χειμώνα ή τα περνούσαν από κλωστή και κρεμόταν σαν πολυέλαιοι, μέχρι την αποξήρανσή και την αποθήκευσή τους. Μελιτζάνες, πιπεριές κόκκινες και πράσινες, ντομάτες, μπάμιες και ότι άλλο παρήγαγε κάθε τόπος.

Τα φρούτα γινόταν κομπόστα, μαρμελάδα ή γλυκό του κουταλιού. Η επιλογή του φρούτου γινόταν πάλι σε σχέση με την εποχή.

Τα γαλακτοκομικά προϊόντα οταν υπήρχαν γινόταν τραχανάς, τυριά βαθιάς ωρίμανσης μέσα σε τενεκέδες ή γιαούρτι για άμεση κατανάλωση. Και φυσικά δεν έλειπαν τα ζυμαρικά, που γινόταν το καλοκαίρι, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών.

Αλλά όλα αυτά λίγο πολύ οι μεγαλυτεροι τα ζήσατε. Όπως ζήσατε και το γνωστό << δεν τρώμε από τα γλυκά του κουταλιού, είναι για τους ξένους >>.

Και ποιοί ήταν αυτοί οι ξένοι;Οι γειτόνισσες δεν ήταν σίγουρα γιατί μετά την πρώτη δοκιμή, αν πέτυχε το δέσιμο στο σιρόπι ή το<< ζωντανό >> χρώμα στο φρούτο, ξανά γλυκό του κουταλιού δεν έβλεπαν. Άντε κανένα κουλουράκι την ώρα του πρωινού καφέ, για λίγο κους κους και μετά πίσω στις δουλειές του σπιτιού. Κοντινοί συγγενείς, όπως αδέρφια και ξαδέρφια, δεν ήταν. Αυτοί θα έτρωγαν γλυκό του ταψιού. Δηλαδή κάποια καρυδόπιτα ,κανένα μωσαϊκό, ή κάνα γλυκό της εποχής αν ήταν Χριστούγεννα μελομακάρονα και κουραμπιέδες.

Άρα παρέμενε η απορία ποιοί ήταν << οι ξένοι>>; Μήπως τίποτα περαστικοί από τον δρόμο; Έπρεπε να μιλάνε άλλη γλώσσα, όπως τα ξαδέρφια μου από το εξωτερικό;

Μετά από πολύ σκέψη,κοιτάζοντας το ντουλάπι που φύλαγε η μαμά όλα τα βάζα με τα γλυκά του κουταλιού, κατέληξα ότι οι ξένοι θα μπορούσαν να είναι οι κουμπάροι. Ναι ,οι κουμπάροι που ήρθαν απροειδοποίητα ένα απόγευμα, και η μαμά τους κέρασε γλυκό κεράσι.

Έτσι αποφασίσαμε με τον αδερφό μου να παίζουμε, αραιά και που για να μην μας πάρουν χαμπάρι, τους κουμπάρους.

Τον έβαζα να χτυπάει το κουδούνι, η υποδοχή γινόταν με κάθε επισημότητα, και ο << κουμπάρος >> - αδερφός έτρωγε το γλυκό του στο κατάλληλο πιατάκι και πάντα από διαφορετικό βάζο, ώστε να μην γίνεται αντιληπτή η κλοπή!

Βέβαια το όνειρο δεν κράτησε πολύ γιατί ο μικρός έσπασε ένα πιατάκι από τα καλά κρυστάλλινα πιατάκια που είχε η μαμά για να κερνάει τους << ξένους>>. Έτσι μας έκανε τσακωτούς και τελείωσε άδοξα αυτή η υπέροχη σχέση με τον κουμπαροαδερφό,γιατί η μαμά μας επέτρεψε να τρώμε από τα << αποτυχημένα >> . Αυτά δηλαδή που δεν είχαν την εμφάνιση που απαιτούνταν από ένα γλυκό του κουταλιού μιας άξιας και ικανής νοικοκυράς. Τα<< καλά >> ήταν για τους << ξένους >>.

Ξέρετε αυτούς τους << ξένους >> που έτρωγαν τα καλύτερα γλυκά, κρατούσαμε το σαλόνι κλειδωμένο σαν το θησαυροφυλάκιο του κράτους, ήμασταν ευγενικά σιωπηλοί έως μουγκοί,φορούσαμε τα <<καλά >>μας, και σε περίπτωση φιλοξενίας τους παραχωρούσαμε και το κρεβάτι μας. Μάλλον γι'αυτό γίναμε μία γενιά που την κάνουν κουμάντο οι << ξένοι >>.


Α.Π