Η αγάπη είναι μια υπερβολική και υστερική επικέντρωση σε ένα και μοναδικό αντικείμενο. Συνεπώς η κάθε απόσπαση της προσοχής από αυτό, μπορεί να σημαίνει την καταστροφή της, γι' αυτό υπάρχει τόση λίγη αγάπη στον κόσμο.
Αληθινή αγάπη μπορεί να υπάρξει μόνο στην απομόνωση, σ' ένα ερημητήριο, όπου τίποτα δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή των απομονωμένων.
Μα τι λέω; Κι εκεί υπάρχει ένας μπαμπούλας που παραμονεύει. 
Η πλήξη.
Στη μέση του ειδυλλίου ερχεται ξαφνικά, πετώντας με τα μεγάλα γκρίζα φτερά της, προσγειώνεται ανάμεσα στους αγαπημένους και τυλίγει την αγάπη.
Και είναι και εκείνη η καταραμένη, η απομυθοποίηση.
Έτσι δεν είσαι ασφαλής ούτε στο «άπαρτο κάστρο» της απομόνωσης από την καταστροφή εκείνου, του σπανιότερου και πολυτιμότερου του κόσμου. 
Την αγάπη.

Άνα Ζουμάνη-εφημεροπτέρα