Αυτό που δύσκολα μας λέγανε οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης είναι ότι, το 90% των πληρωμών που έλαβε η Ελλάδα ως δάνειο από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ, δηλαδή 242,48 δισεκατομμύρια ευρώ, πήγε απευθείας στις τράπεζες για να τις σώσει.
Κυρίως στις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες.

Μόνο το 10 τοις εκατό των χρημάτων πήγε στον ελληνικό λαό και την οικονομία. Επομένως, ήταν απολύτως σωστό τότε, όταν η Ελλάδα αρνήθηκε να εξοφλήσει το χρέος. Το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ δεν έπρεπε να είχαν δώσει τα χρήματα, επειδή αυτές οι εγκληματικές οργανώσεις γνώριζαν ότι το 90% θα χρησιμοποιηθεί για τη διάσωση ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και δεν προορίζεται για την Ελλάδα.

Λογικό δεν ήταν; Γιατί να πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος για χρήματα που δεν έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα; Το 2010, οι ιδιωτικές τράπεζες ήταν οι κύριοι πιστωτές του ελληνικού χρέους. Είχαν δώσει δάνεια και ανέλαβαν το ρίσκο. Ενώ τώρα η ευθύνη μεταφέρθηκε στους φορολογούμενους. Μια εγκληματική πράξη της μαφίας της οικονομίας.

Στις περισσότερες δυτικές χώρες, ο ποινικός κώδικας αναφέρει ότι ο δανεισμός με υπερβολικούς όρους (τοκογλυφία) ή ο δανεισμός σε άτομα που θα υπερχρεωθούν ως αποτέλεσμα, είναι παράνομος. Επιπλέον, οι συμβάσεις που δημιουργούνται με εκμετάλλευση έκτακτης ανάγκης, δηλαδή μέσω εκβιασμού ή εξαναγκασμού, είναι άκυρες και οι ενέργειες τιμωρούνται. Απαγορεύεται επίσης η εξαπάτηση. Όμως αυτό ακριβώς συνέβη. Αυτή η εγκληματική οργάνωση εξαπάτησε την Ελλάδα με τον χειρότερο τρόπο. Επρόκειτο λοιπόν για "Odious Debt".

Σε ποιους όφειλε η Ελλάδα τα 323 δισεκατομμύρια ευρώ;

- 60%, δηλαδή 141,8 δισεκατομμύρια στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας και 52,9 δισεκατομμύρια στο Ελληνικό Δάνειο (Greek Loan Facility)

- 10% στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)

- 6% στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)

- 3% σε ελληνικές τράπεζες

- 1% σε ξένες τράπεζες

- 1% στην Ελληνική Κεντρική Τράπεζα

- 15% σε άλλοι κατόχους κρατικών ομόλογων

- 3% άλλα δ

Πηγή: Open Europe

Επομένως, ουσιαστικά υπήρχε μόνο μία έξοδος από την δραματική κρίση, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να κηρύξει το χρέος ως «παράνομο» και να αρνηθεί την αποπληρωμή του. Εάν η Δύση αρνούνταν να δώσει κι άλλα χρήματα, πετούσε την Ελλάδα έξω από ΕΕ και τη Ευροζώνη, η Αθήνα θα έπρεπε να εισαγάγει τη δραχμή και να στραφεί προς την Ανατολή για νέα δάνεια, στη Ρωσία και την Κίνα. Το Πεκίνο ειδικότερα ήταν έτοιμο να βοηθήσει την Ελλάδα. Οι Κινέζοι ήταν επίσης οι μόνοι που μπορούσαν πραγματικά να το κάνουν, όσον αφορά την οικονομική δύναμη.

Γι' αυτό τότε, την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 οι Έλληνες είπαν όχι, αφού ανόητοι δεν είναι. Και είναι και γενναίοι, γιατί αυτό σήμαινε ότι θα έκαναν πρώτα μια επώδυνη βουτιά στον πάτο της κοιλάδας με ακόλουθη ανάβαση σε ένα θετικό μέλλον. Το "ναι" σήμαινε λιγότερο πόνο αλλά καμιά προοπτική ανάρρωσης και απελευθέρωσης από την υποδούλωση.

Το ΟΧΙ των Ελλήνων θα ακολουθούσε επειγόντως η παραίτηση των Schäuble και Merkel. Επιπλέον, η ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα.... αλλά....

Στις φωτογραφίες η συγκέντρωση των Ελλήνων του 2015 στο Σύνταγμα. Και η Μέρκελ όπως ήταν την ημέρα μετά το ΟΧΙ.
Πέτρος Ζουμάνης