Όταν κατάλαβα ότι το πέρασμά μου από την ζωή θα είναι μόνο μία φορά πήρα μία απόφαση.
Δεν το λέω από την θεολογική του πλευρά, αντίθετα το λέω καθαρά από την γονική.
Ως γονιός έχεις μία δεύτερη ευκαιρία να ξαναμάθεις από την αρχή να περπατάς, να μιλάς, να χαίρεσαι με τα μικρά και τα λίγα, όπως το παιδί σου.
Να σταθείς να μυρίσεις ένα λουλούδι, να μάθεις να μετράς από το ένα ξανά, να γελάσεις με ανεμελιά για το τίποτα και το πολύ, που μπορεί να είναι ένα πέσιμο ή μία καλή επίδοση.
Αποφάσισα να μην σταματήσω. Να μην ξεχάσω. Να μην γεράσω.
Να μην σταματήσω να μαθαίνω, οτιδήποτε καινούργιο, να προχωράω και να αναθεωρώ τα πάντα κάθε στιγμή μέρα με την μέρα.
Να μην ξεχάσω πώς μυρίζει το χώμα μετά την βροχή, πώς ανοίγει το μπουμπούκι την άνοιξη, να τρέχω να πιάσω τις νιφάδες του χιονιού τον χειμώνα και να τρώω το καρπούζι μισοφέγγαρο το καλοκαίρι.
Να μην γεράσω. Να μην πω ποτέ ότι τα καλύτερα χρόνια ήταν τα παλιά, η καλύτερη μουσική γράφτηκε στην εποχή μου και ότι η γενιά μου ήταν η τελευταία που χάρηκε πράγματα που οι επόμενες γενιές δεν θα ζήσουν και δεν θα καταλάβουν ποτέ.
Όχι, δεν θα πέσω σ'αυτήν την παγίδα γιατί ήρθαν χρόνια δύσκολα. Και τότε υπήρχαν δυσκολίες, ο τρόπος που τις ζούσα άλλαζε. Ο τρόπος που τις αντιμετώπιζα άλλαζε, τίποτα άλλο.
Έτσι πήρα την απόφαση να αρχίσω να μετράω από το ένα ξανά, να πέφτω και να σηκώνομαι με χαμόγελο και να σταματάω στην άκρη του δρόμου για να μυρίσω το πρώτο γιασεμί που άνθισε.
Έτσι βρήκα τον τρόπο να ζήσω σ'ένα δικό μου χρονικό σύστημα που ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους. Αυτόν των μεγάλων και τον άλλο τον παιδιών, σαν ακροβάτης σε τεντωμένο σκοινί,μετράω την κάθε στιγμή ανάλογα με την ματιά που της αξίζει ή που επιλέγω.
Δεν κατάφερα να γίνω ακόμη νήπιο,αλλά έχω χρόνια μπροστά μου ακόμη για να γεράσω τόσο, ώστε να χρειαστεί να μάθω να περπατάω από την αρχή.....
Θα κάνω τα πάντα για να κρατήσω το παιδί ζωντανό μέσα μου!

Α.Π