Με τρομάζει η υπερβολική επίδειξη χαράς. Επίσης η υπερβολική επίδειξη λύπης, δύναμης, πλούτου, καλοπέρασης, αγάπης, έρωτα, φιλίας.

 Τα βαθιά συναισθήματα τα νιώθεις δεν έχεις την ανάγκη να τα φωνάξεις.Και όταν αισθανθείς την ανάγκη να το κάνεις ανοίγεις ένα λαγούμι βαθιά στην γη και τα ουρλιάζεις.

 Ή ανεβαίνεις ψηλά σ'ένα βουνό και από εκεί φωνάζεις για να σε ακούσει το βουνό, ο αέρας, το γεράκι που πετάει ψηλά για να πάρει το μυστικό σου μαζί του. Δεν με πείθει η πολύ επίδειξη γιατί κρύβει ρηχότητα και κενότητα. 

Δεν με πείθει η πολύ επίδειξη και ευτυχώς, γιατί όταν πίστεψα στις άναρθρες κραυγές χαράς ή λύπης, αργά κατάλαβα, πόσο ψεύτικα, υπερβολικά, ανόητα ήταν όλα και πόσο με πλήγωσαν.

Ευτυχώς ο χρόνος δεν αφήνει τις ψευδαισθήσεις να ζήσουν πολύ!


Α.Π