Θέλοντας να φτάσω ψηλά κοίταζα κάθε βράδυ τον ουρανό που γέμιζε αστέρια. Με την ελπίδα να δω κάποιο να πέφτει για να κάνω Την Ευχή. 
 Ξαπλωμένη στην παραλία με μοναδικό στρώμα την λεπτή χρυσή αμμουδιά προσπαθούσα να βρω την Μεγάλη Άρκτο. 

Κάθε βράδυ την έψαχνα και κάθε βράδυ ήταν εκεί. Μόνο κάτι ζεστά συννεφιασμένα βραδιά δεν την έβλεπα. Τα υπόλοιπα αστέρια για μένα ήταν απλά φωτεινές κουκίδες. Δεν είχαν όνομα ,ο μόνος τους προορισμός για εμένα ήταν να με βοηθήσουν να βρω αυτό που έψαχνα. Άλλωστε τα δικά της αστέρια έλαμπαν περισσότερο και αν έπεφτε ένα από αυτά η Ευχή θα  πραγματοποιόταν στα σίγουρα. 

Κάποιο βράδυ,ενώ η ώρα είχε περάσει, συνέβη το θαύμα! Βροχή αστεριών! Δεν γνώριζα ότι υπάρχει το γνωστό φαινόμενο των Περσίδων. Για μένα απλά ήταν ένα θαύμα. Από εκείνα τα θαύματα που μπορεί να συμβούν ελάχιστες φορές στην ζωή ενός ανθρώπου. 

Και τότε, χωρίς πολύ σκέψη, άρχισα τις ευχές. Έτσι δεν λένε; <<Ότι μόλις δεις να πέφτει ένα αστέρι πρέπει να κάνεις μία ευχή και θα πραγματοποιηθεί>>;

Ευχήθηκα να μεγαλώσω γρήγορα, να τελειώσω το σχολείο, να σπουδάσω, να παντρευτώ, να κάνω παιδιά...και άλλα πολλά τέτοια <<ωραία >> παραμύθια. 

Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, μόνο μία ευχή θα έκανα, να μην μεγαλώσω! 

Κι ας έπεφταν τα άλλα αστέρια βροχή. Θα έβαζα όλη την ψυχή μου σε μία ευχή και σ'ένα αστέρι! 

Αλλά όταν είσαι παιδί τα θέλεις όλα και τα θέλεις γρήγορα. Θαρρείς πως ο χρόνος  περνάει αργά και βασανιστικά για να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου.

Εκείνα τα μελένια όνειρα που μπορεί να καταλήξουν σε εφιάλτη. Αλλά πώς  να πάει η παιδική σκέψη σε δράκους όταν στα παραμύθια παίρνεις μονίμως ως δεδομένο ότι είσαι η πριγκίπισσα του παραμυθιού και το καλό νικάει πάντα στο τέλος....!


Α.Π