Πολλοί θελουν να ταυτίζονται με το "ατρόμητο" λιοντάρι. Σιγά τα ωά... μαγκιά εκ του ασφαλούς, αφού δεν έχει φυσικούς εχθρούς...

Όμως ο λαγός;;;

Το νευρικό σύστημα του λαγού είναι ένα από τα πιο σκοτεινά μυστήρια της φύσης.... και ένα από τα πιο ανθεκτικά. 
Ο λαγός εκτελεί όλες τις ζωτικές του λειτουργίες μέσα σε ένα μόνιμο κίνδυνο και συνεχή αγωνία θανάτου, με μια οργανική και ακατάπαυστη «μανία καταδίωξης».
Η τρέλα της πραγματικότητας στην Ύπαρξη.
Φρίκη!
Την ώρα που τρώει - κίνδυνος θανάτου!
Την ώρα που κοιμάται - κίνδυνος θανάτου!
Την ώρα που χοροπηδά στα ξέφωτα - κίνδυνος θανάτου!
Τη ώρα που κάνει σεξ - κίνδυνος θανάτου!
Συνεχώς παραμονεύουν η αλεπού, το γεράκι -ναι- ακόμα και το κοράκι.
Και προπαντός ο άνθρωπος.
Ούτε μια στιγμή εσωτερικής ανάπαυσης για τον λαγό. Κιόμως αποδέχεται το νόμο της ζωής του αδιαμαρτύρητα.
«Υγιή νεύρα», θέλω να τα πω, οπλισμένα για τον αγώνα της επιβίωσης, σαν ιππότες με θωρακισμένη πανοπλία.
Μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή ενώ μέσα στους θάμνους πάντα κάτι θροΐζει ύποπτα....
Ένας ποιητής της ζωής της ίδιας....
Ήρεμα βόσκει την στιγμή που το γεράκι κόβει βόλτες στον αέρα.
Τρομάζει όταν είναι ήδη αργά, δηλαδή όταν αφήνει την τελευταία του πνοή, η οποία σβήνει με μια και μοναδική ανατριχιαστική κραυγή.
Ως την τελευταία του στιγμή απολαμβάνει τη ζωή του, ο λαγός, παρά τους κινδύνους.... και μετά «αντίο».
«Έχεις νεύρα λαγού», θα έπρεπε να λέμε στον άνθρωπο που του χαρίστηκαν δυνατές οργανικές αντιστάσεις.
Τι να κλάσει το λιοντάρι. 

Άνα Ζουμάνη