Εδώ και αιώνες τα μικρά κοράκια «παίζουν» με κάποιο ξυλάκι στο ράμφος τους με τους νεαρούς λύκους.
Μαθαίνουν μέσα από το παιχνίδι την εξοικείωση και στην πορεία την συνεργασία.
Τα κοράκια όταν βρουν θήραμα κράζουν δυνατά. Αυτό βοηθάει τους λύκους ώστε να καταλάβουν πού βρίσκεται το κουφάρι του ζώου που θα αποτελέσει τροφή για την αγέλη.
Για να «ευχαριστήσουν» τα κοράκια για την υπόδειξη, είναι αυτοί που θα διευκολύνουν τα κοράκια να τραφούν κι αυτά από το θήραμα.
Δύο ενωμένοι έξυπνοι θηρευτές είναι πιο δυνατοί και πιο αποτελεσματικοί από έναν.
Ένας συνδυασμός δυνάμεων που φαντάζει αδύνατος στην λογική των ανθρώπων η φύση, αυτή η υπέροχη μάγισσα, κάνει το αδύνατο δυνατό, το παράλογο λογικό.

Α.Π