Kαφετιά και γκρίζα γη, ούτε ίχνος «μεγαλείου της φύσης», τώρα τον χειμώνα.
Κάποιοι κάθονται στον χειμωνιάτικό  ήλιο και ελπίζουν να γίνει κάτι σημαντικό. Όμως και ο χειμωνιάτικος ήλιος, όπως κάθε ήλιος, βοηθάει μόνο τους αγνούς. Τους υπολοίπους μόνο τους ζεσταίνει. Όπως το καλοριφέρ.
Χωρίς θυσία δεν υπάρχει κέρδος.
Μπορείς να κάθεσαι ώρες ολόκληρες στο παγκάκι και να κοιτάς τους φαλακρούς θάμνους και τα καραφλά δέντρα, μπορείς να ανασταίνεις εκατομμύρια παιδικές αναμνήσεις αν μπορείς, όμως, από τους διάφορους «καρκίνους» που απέκτησες με τα χρόνια, δεν απαλλάσσεσαι εύκολα.
Αν ήταν η θεραπεία τόσο εύκολη, θα ήταν μεγάλη ανοησία να κάνεις τον κόπο για να παραμείνεις αγνός.
Όχι, δεν είναι έτσι.
Ο χειμωνιάτικος  ήλιος λάμπει μόνο για τους χειμωνιάτικους αγνούς.
Χειμώνας στο δημόσιο πάρκο, καφετιά και γκρίζα γη, καφετιά και γκρίζα κλαδιά. Κάποιοι άνθρωποι κάθονται απλώς στα παγκάκια,  και ελπίζουν....

Άνα Ζουμάνη