Κάτι γίνεται πίσω σου, κάτι πιο δίπλα …δεν ξέρεις

Μόλις έφυγες από κάπου.. άφησες κενό χώρο… όσον κρατούσε το σώμα σου… κάθε στιγμή αφήνεις κενό χώρο ..τόσον όσον πιάνει το σώμα σου… η κάθε ανάσα σου
Τώρα ποιος κάλυψε αυτό το κενό… και πως.. πόσο θα το καλύπτει.. θάρθει κι άλλος μετά ; Πόσα θα γίνουν μέσα σ’ αυτό το κενό, σ’ αυτό σημείο, μέσα στο χρόνο, στο άπειρο…

Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις πίσω απ’ αυτά… προς τα μέσα …ένα στόμα που μιλάει εκεί.. μα δεν ακούγεται ήχος… ο νους φτιάχνει εικόνες … οι αισθήσεις σαλεύουν ..

Ένα μικρό χάος… ένας μικρός θάνατος σε παραλλαγμένες επαναλήψεις..

Μια πρώτη επαφή με το απρόοπτο…. τυχαία

Γιώργος Χρηστάκης