Συνέβαιναν και τότε…έτσι και τώρα, πράγματα αλλόκοτα γύρω…

Ένας ατέλειωτος πνευματικός μαρασμός,κοιμισμένες ανησυχίες, άνθρωποι που κοιτάζονται στα μάτια στο δρόμο μα χάσκουν… 

Να νιώθεις πως το φεγγάρι χάσκει κι αυτό…

Εικόνες, λόγια, περιγραφές … «Ωραία που βρέχει εκεί έξω σήμερα»…. η αποκάλυψη της πλήξης… ορατή πια απ’ τον εξώστη… 

Να νιώθεις πως το φεγγάρι χάσκει κι αυτό…
Κυλιόμενα στοιχεία χωρίς βιασύνη…

Μετά πρόβαλλε το θεριό κι έβγαζε τα νύχια του…

Σκοτωμός.. Ώσπου να κατευνάσεις την ξαγρίωσή του, είχε σταματήσει κι η βροχή…

Τότε γυρνούσαν πάλι οι άνθρωποι και κοιτάζονταν στα μάτια, τώρα δυό – δυό, τρεις - τρεις …. Χάσκοντας πάλι… 

Να νιώθεις πως το φεγγάρι χάσκει κι αυτό…
Είχε φτάσει η ώρα της όμορφης να προβάλλει απ’ το μπαλκόνι

Γιώργος Χρηστάκης