Ισορροπώ

Ανάμεσα στου σκοταδιού το φως και στης σκιάς την ήρεμη αγωνία..

Στου φαύλου κύκλου τα καμμένα κύταρρα ζωή να δώσω..

Η λύσσα της λαχτάρας που βγαίνει απ' τα στήθια...

Σκέψεις χαμερπείς μ' ανατριχιάζουν ...σ' έχω δε σ' έχω..

Ζηλεύω ότι ψάχνουν οι κόρες των ματιών σου, που κοιτούν διεσταλμένες ότι τους πει ο νούς ..

Ντροπή το αναμάσημα της ασκήμιας...

Ευλογία καρπού ώριμου... η ομορφιά που γλυκαίνει το φως..

Ισορροπώ με τα χέρια ανοιχτά σε σχοινιά τεντωμένα..

Κάλεσμα σε μυστική γιορτή τρεμάμενων πόθων...

Και πέφτω στο άκουσμα των άγριων ζεστών φτερουγισμάτων...

Μετά ρίχνω κλωστή στον ουρανό και ψαρεύω της νύχτας το μικρό μεταξένιο σεντόνι...

Στη μέρα ..... στη νύχτα

Στ' αγρίμι της κόλασής μου..


Γιώργος Χρηστάκης