Ο αγώνας κατά του ιού γίνεται πάνω στην πλάτη των παιδιών μας. 

Από την αρχή της πανδημίας, τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν υποστεί απαράδεκτους περιορισμούς στην ελευθερία τους. Τα σχολεία έχουν κλείσει, οι αθλητικές και μουσικές δραστηριότητες έχουν διακοπεί, πάσχει η επικοινωνία, οι επαφές με τους συνομηλίκους τους έχουν μειωθεί σημαντικά.
Για τα παιδιά, το προσωπικό όφελος των μέτρων προστασίας από τον κορωνοϊό είναι ίσον μηδέν, ενώ οι επιπτώσεις των περιορισμών στην ψυχική και σωματική τους υγεία είναι τεράστιες. 
Για τη συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών ο ιός δεν αποτελεί κίνδυνο ζωής.  Ταυτόχρονα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στα μέτρα προστασίας - επειδή βρίσκονται σε ευαίσθητες φάσεις της ανάπτυξής τους, επειδή εξαρτώνται από τους άλλους για να προστατευτούν τα δικαιώματά τους και επειδή έχουν ελάχιστους υποστηρικτές σε πολιτικό επίπεδο.

Παρ 'όλα αυτά, η πίεση στα παιδιά αυξάνεται: Επανειλημμένα δηλώνουν -και δεν ντρέπονται- ότι τα εμβόλια για τα παιδιά είναι σημαντικά, ώστε τα σχολεία να παραμείνουν ανοιχτά μακροπρόθεσμα. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος της εκτεταμένης εμβολιαστικής κάλυψης, σύμφωνα με απόφαση διάσκεψης των Υπουργών Υγείας την περασμένη εβδομάδα, τα κέντρα εμβολιασμού πρέπει πλέον να εμβολιάζουν και τα παιδιά (12 ως 17), ενώ  ΔΕΝ έγινε σχετική σύσταση από τις επιτροπές εμβολιασμών.

Πόση αλληλεγγύη θέλετε από τα παιδιά ΜΑΣ τελικά;;;
Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο πανδημίας, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς τα μέτρα επηρέασαν την ζωή των παιδιών και των εφήβων. Ο κατάλογος των «παρενεργειών» των μέτρων είναι τεράστιος και τρομακτικός. 
Ενδοοικογενειακή βία, μόνιμο στρες, κυρίως λόγω της κοινωνικής απομόνωσης, ελλείμματα σε γλωσσικούς, κινητικούς και κοινωνικο-συναισθηματικούς τομείς στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, αύξηση βάρους λόγω εξάλειψης των αθλητικών δραστηριοτήτων. 
Τα ψηφιακά μαθήματα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα μαθήματα επί τόπου. Αυτά έπληξαν ιδιαίτερα τους κοινωνικά μειονεκτούντες μαθητές και θα εμβαθύνουν περαιτέρω τις ήδη υπάρχουσες κοινωνικές ανισότητες.

Δεν χρειαζόμαστε μελέτες, ούτε αμερικανικές, ούτε αγγλικές, ούτε γερμανικές για να βεβαιωθούμε ότι ο ιός δεν απειλεί παιδιά χωρίς προηγούμενες παθήσεις. Ούτε η παραλλαγή δέλτα αποδείχτηκε επικίνδυνη γι΄αυτά. Συγκριτικά με την εποχιακή γρίπη, μάλιστα, ο κίνδυνος είναι μικρότερος. 
Το κράτος δεν πρέπει να προστατεύει όλους τους πολίτες από όλους τους κινδύνους, γιατι διαφορετικά δεν θα έμενε πολύ από την ελευθερία τους. Ούτε από την υγεία τους, εδώ που τα λέμε. 

Ο κορωνοΐός δεν βλάπτει τα παιδιά. Τα μέτρα βλάπτουν τα παιδιά. 
Επομένως,  και από νομική άποψη μάλιστα, μιλάμε πλέον για θυσία παιδιών και εφήβων. 
Αποδέχονται το ρίσκο να αρρωστήσουν τα παιδιά μας, σωματικά και ψυχικά, προς όφελος άλλων που διατρέχουν κίνδυνο. 
Αυτήν την μεγάλη θυσία, οι πολιτικοί  την ονόμασαν «αλληλεγγύη». 
Καλή είναι η αλληλεγγύη, αλλά μόνο για όσο διάστημα είναι απολύτως απαραίτητη. Αυτό το σημείο έχει πλέον ξεπεραστεί.
Αυτή η «αλληλεγγύη» είναι μονόπλευρη και από την αρχή «δουλεύει» εις βάρος των παιδιών και των εφήβων. 
Το γεγονός ότι αγνοούνται ακόμη και επιστημονικά δεδομένα σε σχέση με τον εμβολιασμό των παιδιών, αφήνει μια θλιβερή και πολύ εξοργιστική εικόνα.

Το εμβόλιο είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της σύγχρονης ιατρικής. 
ΑΛΛΑ, ένας εμβολιασμός αντιπροσωπεύει πάντα μια παρέμβαση στο σώμα, συνεπώς κρύβει κινδύνους για την υγεία. Ο εμβολιασμός για παιδιά και εφήβους δεν έχει ακόμη προταθεί από τις επιτροπές εμβολιασμών, αφού τα οφέλη του εμβολιασμού δεν ξεπερνούν το κόστος τους.  Αλλά, επαναλαμβάνω, αγνοούνται.

Πολλοί περιορισμοί εις βάρος των παιδιών και των εφήβων έγιναν επειδή δεν γνωρίζαμε κάτι καλύτερο. Στην αρχή της πανδημίας, δεν ήταν  γνωστό πόσο επικίνδυνος είναι ο ιός για τους νέους και τι ρόλο παίζουν στην εξάπλωσή του. 
Σήμερα γνωρίζουμε περισσότερα - ότι οι μικροί θυσιάζονται για τους μεγάλους.  
Τα παιδιά πρέπει ΑΜΕΣΩΣ να επιστρέψουν στην φυσιολογική τους καθημερινότητα.

Τα μέτρα δεν «προστατεύουν» τα παιδιά μας μόνο από τον κορωνοϊό. Τα «προστετεύουν» από όλους τους ιούς. Αλλά η μάχη του παιδικού οργανισμού με τους ιούς είναι τόσο σημαντική όσο η άσκηση του πολεμιστή πριν πάει στο πόλεμο.