Μία ολόκληρη κοινωνία ανεβάζει δακρύβρεχτα  στάτους για την Δήμητρα. 

Πού ήσουν καλή μου κυρία τόσα χρόνια; Κι εσύ καλέ μου οικογενειάρχη; Πού ήσουν πολιτεία όλα αυτά τα χρόνια που έζησε η Δήμητρα;

Λυγμοί και ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια μιας κοινωνίας που τα κρατάει, ερμητικά κλειστά ,μέχρι να συμβεί το μοιραίο..! Και τότε εκ του ασφαλούς όλοι πονόψυχοι,αλτρουιστές,ανοιχτόμυαλοι. σε κάθε είδους ιδιαιτερότητα ,αρκεί να μην είναι το παιδί σου ή ο γείτονάς σου.

Μακριά κι αγαπημένοι. Ποιός αγκάλιασε έναν συνάνθρωπό του την ώρα που το είχε ανάγκη; Ποιός τον υπερασπίστηκε και ποιός του άνοιξε το σπίτι και την καρδιά του;

Μην ξανακούσω μεγάλα λόγια μετά θάνατον. Όσο ζει ο συνάνθρωπός σου έκανες τίποτα; Σιωπηλά, βουβά με κατάνυξη όπως προσκυνάς την εικόνα της Παναγίας. Όπως προσεύχεσαι για το καλό όλου του κόσμου! 

Όταν θα κάνεις αυτό που πρέπει όσο ζει,δεν θα χρειαστεί να κραυγάσεις τον πόνο σου. Γιατί εσύ θα ξέρεις ότι έκανες ότι περνούσε από το χέρι σου όσο ζούσε! 

ΑνθρωΠΟΙΑ;


Α.Π