Η Gillian ήταν ένα κορίτσι επτά ετών που δεν μπορούσε να παραμείνει καθιστή στο σχολείο. Σηκωνόταν συνέχεια, πετούσε μακριά από την τάξη με τις σκέψεις της και δεν μπορούσε να παρακολουθήσει το μάθημα. Οι δάσκαλοί της ανησύχησαν , την τιμώρησαν, την μάλωσαν, τις λίγες φορές που παρακολούθησε καθιστή τα μαθήματα την επαίνεσαν, αλλά η κατάσταση δεν άλλαξε . Η Gillian αδυνατεί να μείνει καθιστή και να παρακολουθήσει με προσοχή.
Όλοι την μάλωναν ακόμη και
η μητέρα της πίστευε ότι δεν μπορεί να μην λάβει υπόψιν της τη συμπεριφορά της κόρης της και την τιμώρησε κι αυτή λες και δεν έφταναν οι χαμηλοί βαθμοί, οι τιμωρίες και ο εξευτελισμός των συμμαθητών της στο σχολείο.
Κάποια ημέρα οι δάσκαλοι κάλεσαν τη μητέρα στο σχολείο. Η μητέρα, φανερά λυπημένη, πιάνει την κόρη της από το χέρι και πηγαίνει στο σχολείο. Οι δάσκαλοι τής μιλούν για μια διαταραχή που θεωρούν εμφανή στο μικρό κορίτσι.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, φθάνει ένας μεγάλος σε ηλικία δάσκαλος που γνωρίζει την μικρή και την ιστορία της. Ζητάει λοιπόν από όλους τους δασκάλους, αλλά και από την μητέρα, να πάει στο δίπλα δωμάτιο, απ’όπου θα μπορούν όλοι να την βλέπουν.
Ενώ κατευθύνεται προς το δωμάτιο, λέει στη Gillian ότι θα επιστρέψουν σύντομα, της βάζει μουσική να παίζει στο ράδιο και βγαίνει από το δωμάτιο. Η μικρή βρίσκεται μόνη της μέσα στο δωμάτιο και αρχίζει να χορεύει και να εκφράζεται μέσα από την καρδιά της, στους ήχους της μουσικής.
<< Η Gillian δεν είναι άρρωστη, είναι απλά χορεύτρια!>>
λέει χαμογελώντας ο ηλικιωμένος καθηγητής μπροστά στους υπόλοιπους, που τον κοιτούν με έκπληξη, αλλά και συμπόνια. Προτείνει στη μητέρα της να την πάει σε μαθήματα χορού, αλλά και στους δασκάλους να την αφήνουν να χορεύει μια στο τόσο.
Όταν η μικρή επιστρέφει από το πρώτο της μάθημα χορού, λέει στη μητέρα της: «όλοι είναι σαν και εμένα, κανείς δεν μπορεί να παραμείνει καθιστός!».
Όλοι ξέρουμε μία Gillian, είναι η συμμαθήτριά μας που ήταν καλή μόνο στην γυμναστική και την θεωρούσαμε χαζή, ήταν το κορίτσι στο πίσω θρανίο που ήθελε να παρατήσει το σχολείο λόγω του bulling που δεχόταν καθημερινά. Είναι ο συμμαθητής μας που η μαμά του ερχόταν δύο φορές την εβδομάδα στο σχολείο να εξηγήσει στους δασκάλους του, ότι ήταν πολύ έξυπνο σε άλλους τομείς και δεν μπορούσε να δικαιολογήσει αυτήν την συμπεριφορά. Είναι ο πετυχημένος ενήλικας που συναντάς στον δρόμο μετά από χρόνια και απορείς πώς τα κατάφερε, ενώ με δυσκολία περνούσε τις τάξεις, σε αντίθεση με σένα. Είναι το παιδί σου που δεν βρίσκει τρόπο να εκφραστεί μέσα στο αποστειρωμένο περιβάλλον του σχολείου. Του σχολικού συστήματος της αποστήθισης,της ανώφελης γνώσης, της ανεπάρκειας των εκπαιδευτικών.
Το 1981, έπειτα από μία επιτυχημένη καριέρα ως χορεύτρια, αφού άνοιξε τη δική της σχολή χορού και έλαβε διεθνή αναγνώριση για την τέχνη της, η Gillian lynne θα γίνει η χορογράφος του μιούζικαλ “Cats”.»
Α.Π
0 Σχόλια