Ένα πουλί δεν φέρνει την άνοιξη, ως γνωστόν.
Ένας μπούφος όμως, μήπως μπορεί? Μας έχει κατσικωθεί ένας στο σπίτι μας,όχι βέβαια από μόνος του, εμείς τον φέραμε. Και όταν λέω εμείς, όχι όλοι αλλά κάποιοι από εμάς.

Του βάλαμε νερό και φαγητό γιατί έπρεπε, ως φιλόζωοι. Όμορφο δεν τον λες,έξυπνο μπα,αλλά κάθισε στο πιο ψηλό κλαδί του δέντρου που έχουμε στην αυλή και μας υποσχέθηκε ότι θα γίνει ο φύλακας του σπιτιού.

Τον βλέπαμε που κοιμόταν όλη μέρα αλλά οι μπούφοι έτσι κάνουν. Θα φυλάει την νύχτα είπαμε και πέσαμε για ύπνο ευχαριστημένοι.

Λίγο καιρό μετά μας είπε ότι βλέπει από μακριά να έρχονται ακρίδες και μας έπεισε να κλείσουμε τα παιδιά και να μπούμε και οι ίδιοι μέσα στο σπίτι, μέχρι να περάσει το κακό. Το κάναμε, αφού μπορεί να δει μακριά είπαμε,δίκιο θα έχει.

Όταν μας είπε ότι πέρασε το κακό, βγήκαμε τρομαγμένοι έξω. Δεν είδαμε καμμιά τεράστια καταστροφή, αλλά μας διηγήθηκε τί είδε και έζησε αυτός μαζί με κάποια άλλα ζώα που φυσικά έμειναν εκτός σπιτιού. Έτσι μας έπεισε πως κάθε φορά που θα έρχεται κάτι κακό θα μας ειδοποιεί και θα κλείνουμε τις πόρτες μας κι εμάς μέσα, μέχρι να μας πει ο μπούφος να βγούμε.

Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που μας επέβαλε τον εγκλεισμό και μας έχει διηγηθεί μέχρι τώρα φριχτές ιστορίες για το τί συμβαίνει εκεί έξω και από πόσα δεινά έχουμε γλιτώσει.

Αν πέσει αυτό το γράμμα στα χέρια κάποιου παρακαλώ ας μας ενημερώσει...

Τί να κάνουμε, να βγούμε ή να μείνουμε κι άλλο μέσα?

Οι προμήθειες τελείωσαν, η υπομονή το ίδιο ,τα παιδιά κυκλοφορούν σαν ζόμπι μέσα στο σπίτι. Ο Μανόλης ετοιμάζει σφεντόνα.

Και το χειρότερο είναι ότι ο μπούφος λέει ότι οι επόμενες δεκαπέντε μέρες είναι κρίσιμες!

SOS

A.Π