Μερικές φορές η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία" — αυτή είναι η ουσία.

Δεν είναι ανάγκη να αποδέχεσαι κάθε θεωρία.
Αρκεί να μη χλευάζεις όποιον τολμά να ρωτά:
-«Μήπως αυτό δεν είναι έτσι;»
-«Κι αν...;»
-«Ποιος ωφελείται από αυτήν την αφήγηση;»

Ο κόσμος δεν χωρίζεται απλά σε "λογικούς" και "παρανοϊκούς".
Υπάρχει μια ενδιάμεση περιοχή: η περιοχή της έντιμης δυσπιστίας.
Εκεί κινούνται όσοι αναζητούν, όχι όσοι επιβεβαιώνονται.

«Είναι δύσκολο για το καλό να πιστεύει στο κακό, όπως και το κακό δεν πιστεύει στο καλό»
_ Κικέρων 

 Κάθε τόσο βλέπω ανθρώπους να λοιδορούν άλλους, κατηγορώντας τους πως βλέπουν παντού συνωμοσίες και άρα θα έπρεπε να εξεταστούν το ταχύτερο από ψυχίατρο.
Αλήθεια, πρέπει οι άνθρωποι που αμφισβητούν τον κόσμο όπως παρουσιάζεται, που θέτουν ερωτήματα και διατηρούν άλλη άποψη για τα γεγονότα, ακόμα κι αν ξεφεύγουν από τη δική μας "πραγματικότητα", να θεωρούνται ψυχικά διαταραγμένοι;
Ή μήπως αυτοί που αποδέχονται αδιακρίτως τις «επίσημες εκδοχές», που πιστεύουν τους πολιτικούς, που καταναλώνουν τα ΜΜΕ χωρίς να αμφιβάλλουν, που κρύβονται πίσω απ’ τη βολική άγνοια και δεν θέλουν να δουν το κακό, μήπως αυτοί είναι που χρειάζονται εξέταση; 
Είμαι της άποψης ότι οι αρνητές της δύσκολης πραγματικότητας, δηλαδή της πραγματικότητας, θα έπρεπε να αναρωτηθούν σε ποιον ψεύτικο κόσμο ζουν. Και αν η συνεχής άρνησή τους είναι παθολογική ή απλώς δείγμα δειλίας. 
Οι άνθρωποι που αμφισβητούν τα γεγονότα και υποπτεύονται άλλες προθέσεις, απορρίπτονται με ευκολία ως "συνωμοσιολόγοι", ως "ψεκασμένοι", ως "γραφικοί". Και ποιοι τους απορρίπτουν; Οι πιστοί του καθεστωτικού αφηγήματος, αυτοί που δεν επιχειρηματολογούν αλλά ταμπελώνουν.

Αλλά τι είναι συνωμοσία; Πότε πραγματοποιείται;
Απλά: όταν δύο άνθρωποι συμφωνούν να πράξουν κάτι κρυφά, εις βάρος τρίτων. Συνωμοτούν. Εκατομμύρια από εμάς συμμετέχουμε, για παράδειγμα, στην αθώα συνωμοσία του Άγιου Βασίλη.
Όλοι συμφωνούμε να διατηρούμε τη φαντασίωση για χάρη των παιδιών. Κανείς δεν τους λέει ότι δεν υπάρχει, ή ότι δεν χωρά στην καμινάδα. Όταν κάποιο παιδί αρχίσει να αναρωτιέται πώς γίνεται να επισκέπτεται εκατομμύρια σπίτια σε μία νύχτα, του απαντάμε «μην σκέφτεσαι τόσο πολύ».
Να, λοιπόν, μια συνωμοσία: συλλογική, οργανωμένη, κοινωνικά αποδεκτή.
Το ίδιο, αν και σε άλλα μεγέθη, συμβαίνει και σε άλλα γεγονότα. 
Υπάρχουν ψευδαισθήσεις που διατηρούμε συλλογικά.
Όποιος τις αμφισβητεί, γίνεται στόχος.
Όποιος επιμένει ότι υπάρχουν συνωμοσίες, αντιμετωπίζεται ως προβληματικός.
Αλλά μήπως προβληματικός είναι αυτός που επιμένει ότι δεν υπάρχουν; 

Το επιχείρημα «αν εμπλέκονται πολλοί, κάποιος θα το είχε αποκαλύψει» είναι αφελές.
Υπάρχουν συνωμοσίες που κράτησαν για δεκαετίες, με χιλιάδες εμπλεκόμενους.
Και ναι, κάποιοι κατά καιρούς τις αποκαλύπτουν, αλλά δεν αποκτούν φωνή. 
Θυμηθείτε το Project Manhattan: δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εργάζονταν πάνω στην κατασκευή της πρώτης ατομικής βόμβας, εντελώς μυστικά. Ο ίδιος ο Αντιπρόεδρος Τρούμαν δεν ήξερε τίποτα.
Έμαθε μόνο όταν έγινε Πρόεδρος  και ο υπόλοιπος κόσμος, μετά τη Χιροσίμα.

Όποιος αρνείται ότι γίνονται συνωμοσίες, αρνείται την ιστορία: 
Ότι η CIA ανέτρεψε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. 
Ότι το Περλ Χάρμπορ επετράπη σκόπιμα.
Ότι ο Τζόνσον πιθανώς εμπλέκεται στη δολοφονία Κένεντι.
Ότι ο Νίξον αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω του Watergate.
Ότι η 11η Σεπτεμβρίου ίσως δεν ήταν αυτό που μας είπαν. 
Όλα αυτά δεν είναι εικασίες. Είναι ενδείξεις, αποκαλύψεις, καταγραφές.
Κι όμως, η πλειονότητα των ανθρώπων δεν θέλει να το ξέρει. Δεν θέλει να πιστέψει ότι πολιτικοί διατάζουν δολοφονίες, ότι μεγάλες εταιρείες (όπως η Siemens) οργανώνουν δίκτυα διαφθοράς, ότι η εξουσία μπορεί να είναι αδίστακτη ακόμη και μέσα σε “δημοκρατίες”. 
Γιατί; Γιατί η αλήθεια πονά. Γιατί αν παραδεχτείς την αλήθεια, γκρεμίζεται η κοσμοθεωρία σου. Και τότε ίσως έρθει το χάος. 
Αλλά δεν είναι λύση η ψευδαίσθηση.
Δεν είναι ελευθερία να ζεις σε ένα ψέμα που το επιβάλλουν οι άλλοι για "το καλό σου".
Δείτε το Matrix. Οι άνθρωποι βρίσκονται μέσα σε θερμοκοιτίδες, δεμένοι με καλώδια και τρέφονται από μια ψεύτικη πραγματικότητα. Ή θυμηθείτε τον Πλάτωνα, το σπήλαιο με τις σκιές. 
Ο κόσμος μας είναι πολύ πιο κοντά σ’ αυτά τα παραδείγματα απ’ ό,τι θα θέλαμε να πιστεύουμε. 

«Η αλήθεια θα σας ελευθερώσει», 
_Μάρτιν Λούθερ Κινγκ


«Όταν είμαι απελπισμένος, θυμάμαι πως η ιστορία έδειξε ότι στο τέλος κερδίζει η αλήθεια.
Υπήρξαν δολοφόνοι και τύραννοι, που φάνταζαν ανίκητοι.
Αλλά στο τέλος, όλοι έπεσαν. Να το θυμάστε.» 
-Μαχάτμα Γκάντι