Σήμερα θα σας πω την ιστορία της ζωής μου. 

Γεννήθηκα σ'ένα χωριό μέσα σ'ένα μεγάλο κτήμα με πολλά ζώα. Εγώ ήμουν ένα μικρό κοτοπουλάκι. Κάποιες φορές μου έτρωγαν το φαγητό, άλλες δεν μου έδιναν καμμία σημασία, η μαμά με πρόσεχε αλλά  είχε και άλλες δουλειές. Η ζωή μου κυλούσε ήσυχα. 

Μια μέρα την μαμά την πήραν μπροστά στα μάτια μου και χωρίς  ,δεύτερη σκέψη ,την έσφαξαν σχεδόν με χαρά στο βλέμμα τους. Τότε άρχισα να παρατηρώ τί συμβαίνει γύρω μου.

Αυτοί που μας τάιζαν μας προετοίμαζαν στην ουσία για σφαγή. Το ίδιο συνέβαινε με τα πρόβατα , τις αγελάδες και τα γουρούνια. Μόνο τον σκύλο δεν πείραζαν. Τον τάιζαν , έπαιζαν  μαζί του, τον αγαπούσαν και τον είχαν για φύλακα, τους άκουσα που το έλεγαν.

Τότε αποφάσισα με όλη την δύναμη της ψυχής μου να γίνω σκύλος. Μέρα με την μέρα το ράμφος μου άρχισε να μοιάζει με μουσούδα και τα μικρά μου φτερά να μεταμορφώνονται σε μπροστινά πόδια. Κάποια στιγμή τα κατάφερα και έγινα κουτάβι. 

Από εκείνη την μέρα η σχέση μου με τα υπόλοιπα ζώα στην αυλή άλλαξε. Κάποια μου έδιναν περισσότερη σημασία, όπως οι κότες και τα πρόβατα, αλλά για τα μεγαλύτερα ζώα ήμουν ανύπαρκτος. Η ζωή κυλούσε σχετικά καλά. Είχε αναβαθμιστεί ο ρόλοςμου στην αυλή και η συμπεριφορά αυτών που με τάιζαν. Για λίγο καιρό ήμουν ευχαριστημένος και μεγάλωνα χωρίς να έχω  ιδιαίτερα προβλήματα. 

Όλα αυτά άλλαξαν μέσα σε ένα βράδυ. Αρχικά ακούστηκε μεγάλη φασαρία στο κοτέτσι, το πρώην σπίτι μου. Κατόπιν οι αγελάδες, τα πρόβατα και τα βόδια άρχισαν να χτυπιούνται και να βελάζουν ή να μουγκανίζουν. Ο σκύλος του σπιτιού πήγε να επιβλέψει και να προειδοποιήσει τα αφεντικά για τον χαμό που γινόταν. 

Μία αγέλη λύκων είχε μπει στην αυλή και καθώς ήταν πεινασμένη από το μεγάλο ψύχος που επικρατούσε εκείνο τον χειμώνα, κατέβηκε στο χωριό να βρει φαγητό. 

Η επόμενη μέρα ήταν η πιο τραγική στην μέχρι τότε ζωή μου. Οι λύκοι έφαγαν κότες, πρόβατα, αγελάδες και λάβωσαν άσχημα τον σκύλο και τον άφησαν να ψυχορραγεί. Δεν θα ντραπώ να σας πω ότι φοβήθηκα πολύ. Τελικά ούτε σαν σκύλος ήμουν ασφαλής. Για πρόβατο και αγελάδα ούτε λόγος. Κάτι έπρεπε να κάνω για να επιβιώσω. 

Κάθισα και σκέφτηκα πολύ. Λύκος...Δεν ήθελα να γίνω ένα τόσο αιμοβόρο ζώο. Αλλά πάλι, εδώ μιλάμε για επιβίωση, για την δική μου επιβίωση. 

Το αποφάσισα. Θα γίνω λύκος. Όχι γιατί είμαι κακός. Ούτε και οι λύκοι που ήρθαν στην αυλή ήταν κακοί, ακόμη βλέπετε πιστεύω στην καλοσύνη των ζώων. Πεινασμένοι ήταν...Και η πείνα σε κάνει σκληρό, ανελέητο, σχεδόν δολοφόνο. Κι αν δεν σκοτώσεις κάποιον άλλο στην κυριολεξία, θα αναγκαστείς να σκοτώσεις ότι όμορφο και αγνό έχεις μέσα σου. 

Και το χειρότερο από όλα ξέρετε ποιό είναι; Αν γεννηθείς λύκος μπορεί και να γίνεις ένας μετριοπαθής λύκος. Αν όμως από κοτοπουλάκι γίνεις λύκος τότε γίνεσαι ο χειρότερος λύκος που μπορεί να έχει περπατήσει σ'αυτήν την γη. Γίνεσαι πιο σκληρός, πιο δυνατός, πιο αμείλικτος. Κι αυτό γιατί δεν ξεχνάς ποτέ πώς είναι να είσαι εσύ ο αδύναμος και κάποιος άλλος να είναι πιο δυνατός και να καθορίζει την τύχη σου.

Δεν ήθελα να γίνω λύκος, η ζωή με έκανε!


Α.Π