Κάποτε, πολύ παλιά, βρέθηκα σ'ένα λιβάδι γεμάτο παπαρούνες. Πρώτη φορά έβλεπα στην ζωή μου τόσες πολλές. Είχα δει πριν από καμμιά αντάρτισσα να φυτρώνει σε μία γωνιά που βρήκε λίγο χώμα πάνω σε ραγισμένο τοίχο. Αλλά ολόκληρο λιβάδι ποτέ! 
Τότε ρώτησα την μαμά μου << μαμά από τί γίνονται οι παπαρούνες >> ; Με κοίταξε, μου χαμογέλασε και μου είπε μία ιστορία. 
<< Οι παπαρούνες γίνονται όπως όλα τα λουλούδια που μας έδωσε ο καλός θεούλης για να ομορφαίνει την σκληρή δουλειά στην φύση, να στολίσει την γη   να τα βλέπουμε και να τα χαιρόμαστε. Όμως οι παπαρούνες δεν ήταν πάντα κόκκινες. Πριν πολλά πολλά χρόνια οι παπαρούνες ήταν λευκές>>.
Άνοιξα τα μεγάλα παιδικά μου μάτια και την κοίταξαμε απορία. 
<< Και πώς έγιναν κόκκινες μαμά >>;
<< Κάποιοι κακοί άνθρωποι θέλησαν να κάνουν κακό στον γιό του. Τον σταύρωσαν για να μην λέει στους ανθρώπους για την αγάπη, την ειρήνη, τον παράδεισο >>. 
Σκέφτηκα ότι θα πρέπει να ήταν πολύ κακοί άνθρωποι για να θέλουν το κακό ενός ανθρώπου που λέει όμορφα πράγματα, αλλά δεν μίλησα και την άφησα να συνεχίσει. 
<< Όταν ήταν πάνω στον σταυρό του τρύπησε ένας στρατιώτης με την λόγχη του το στήθος για να δει αν ζει ακόμη. Το αίμα που έτρεξε από το στήθος του πήγε να πέσει στο χώμα. Εκεί όμως είχαν φυτρώσει παπαρούνες, γιατί οι παπαρούνες φυτρώνουν παντού και ομορφαίνουν τα άσχημα. Όταν κατάλαβαν ότι το πολύτιμο αίμα του θα πέσει στο χώμα γύρισαν προς τα εκεί και οι σταγόνες έπεσαν επάνω τους. Από τότε οι παπαρούνες είναι κόκκινες>>.
Πήγα να κόψω μερικές για να τις πάω στο σπίτι και να τις βάλω στο βάζο για να μπορώ να τις βλέπω και να προσπαθήσω να καταλάβω το θαύμα. Τότε η μαμά μου μου είπε. 
<< Μην τις κόβεις. Δεν αντέχουν στο βάζο, μαραίνονται και πεθαίνουν γρήγορα. Μόνο θα τις χαίρεσαι όταν τις βλέπεις και θα χαμογελάς. Είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούν να σου κάνουν. Αυτές έμαθαν από πρώτο χέρι για την ελευθερία βούλησης που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο>>.
<< Τί είναι βούληση μαμά >>;
<< Είναι η επιλογή που έχεις να κόψεις ή να μην κόψεις τις παπαρούνες. Εσύ θα αποφασίσεις αν θα τις αφήσεις να ζήσουν στο περιβάλλον τους ώστε όταν έρθει η ώρα να ρίξουν τα σποράκια τους για να βγουν του χρόνου κι άλλες παπαρούνες. Αν όλοι τις έκοβαν για να τις πάρουν στο σπίτι τους θα ερχόταν κάποια στιγμή που δεν θα υπήρχαν άλλες παπαρούνες. Θα σου άρεσε κάτι τέτοιο>>;
<< Όχι μαμά, ποτέ >>.
Α.Π