Σε μια πολυθρόνα με τα γόνατα αγκαλιά, ζαρώνει η σύζυγος.Ο σύζυγος κάθεται στο γραφείο, σηκώνεται, περπατάει πέρα δώθε, κάθεται, σηκώνεται, πέρα δώθε, ξανακάθεται...
Ανοίγει το συρτάρι, βγάζει ένα δερμάνινο κουτί, το ανοίγει και παίρνει το πιστόλι...
Η γυναίκα το βλέπει, ανατριχιάζει, όμως μένει στη θέση της, ακίνητη...

‒ Πιάσε το τηλέφωνο, Ρεμόνδη! - - Αμέσως!!!
Εκείνη σηκώνεται αργά, παίρνει  το τηλέφωνο, εκείνος παίρνει  το άλλο...
‒ Ποιο είναι το νούμερο του μαλάκα!;!
Εκείνη σιωπά.
‒ Ποιο είναι το νούμερο του μαλάκα!;!
‒ 673876

Εκείνος καλεί...

Διάλειμμα...

Ο σύζυγος υπαγορεύει:  ‒ Εδώ Ρεμόνδη
Εκείνη:  ‒ Εδώ Ρεμόνδη«

Ο «μαλάκας»:  ‒ Με λαχτάρα και αγωνία περνώ τις καταραμένες μέρες μου...
Εκείνη το επαναλαμβάνει ψιθυριστά (για να το ακούσει ο σύζυγος)...

Ο «μαλάκας»: ‒ Μόνο μαζί σου αισθάνομαι ασφάλεια...
Εκείνη το επαναλαμβάνει...

Ο σύζυγος υπαγορεύει: ‒ Ο άντρας μου έφυγε αναπάντεχα για τρεις μέρες. Έλα αμέσως, σε θέλω
Εκείνη σιωπά...

Ο άντρας σηκώνει το πιστόλι και σημαδεύει...
Εκείνη το επαναλαμβάνει...

Ο εραστής ψιθυρίζει  ερωτόλογα

Εκείνη ξαφνικά φωνάζει:  ‒ Μην έρχεσαι!! Είναι εδω! Το ξέρει!! Κρατάει πιστόλι!!!

Ο σύζυγος σηκώνει το πιστόλι και ετοιμάζεται  να πατήσει τη σκανδάλη...
Εκείνη τον κοιτάζει στο πρόσωπο, θλιμμένη, φοβισμένη, όμως όρθια, περήφανη, έτοιμη να πεθάνει...
Ο σύζυγος σκέφτεται, σκέφτεται πολύ, κατεβάζει το πιστόλι, χαμηλώνει το κεφάλι, πηγαίνει στο γραφείο, κάθεται με του ώμους του βαρείς σαν τσιμέντο...

Μεγάλο διάλειμμα...

Ο σύζυγος: ‒ Έτσι είναι λοιπόν όταν η γυναίκα αγαπάει τον άντρα...φύγε...

Εκείνη φεύγει αργά...



Άνα Ζουμάνη
εφημεροπτερα