Ο κάθε άνθρωπος μπορεί  να «διορθώσει»  τα άπειρά του λάθη, εφόσον, έστω και σε μεγάλη ηλικία  αναγνωρίζει  πως, στην άθλια ζωή του περπάτησε κακούς δρόμους από κάθε άποψη.
Χρειάζεται θάρρος ο άνθρωπος, ως σύμμαχο,  να περπατήσει τον δρόμο τής «αυτογνωσίας», γιατί χωρίς αυτό η λεγόμενη «μηχανή της ζωής» κάπου στα μισά του δρόμου θα μπουκώσει και θα σπάσει σε χιλιάδες άχρηστα κομμάτια.

Και τώρα πρέπει να επανασυναρμολογηθεί η μηχανή και κανένας γιατρός δεν μπορεί να βοηθήσει. Μόνο η δύναμη μέσα του.

Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο δειλοί που δεν τολμούν ούτε να το θέλουν.
Σε κάποιο σκοτεινό μπαούλο μέσα του πάει και κρύβεται ο άνθρωπος -από τον καλύτερο εαυτό του- ακόμη κι εκείνη την στιγμή που εκείνος είναι έτοιμος να βγει από τον λαβύρινθό του στην ελευθερία του  δικού του, πιο ελεύθερου κόσμου.

Και έτσι έρχεται το βράδυ και γύρω του κυλιούνται  όλες οι άχρηστες εμπειρίες του παρελθόντος του και σαπίζουν.
Και αντί για την μεγαλειώδη καβαφική φατσάρα, φοράει ακόμη την γκριμάτσα του μοσχαριού που πάντα ήταν.

Άνα Ζουμάνη