Οι ποιητικές βραδιές πρέπει να είναι
από τα πιο διαολεμένα θλιβερά πράγματα στον κόσμο
αυτό το μάζεμα των αδερφών ψυχών
βδομάδα τη βδομάδα, μήνα το μήνα,
χρόνο μετά το χρόνο
μαζί όλοι να γερνάνε
να συνεχίζουν να απαγγέλουν
στις μικροσκοπικές τους συγκεντρώσεις
προσμένοντας να ανακαλυφτεί το μεγαλείο τους.
Όλοι μαζί να γράφουνε κασέτες, να γράφουν δίσκους,
να ιδρωκοπάνε  για το χειροκρότημα
διαβάζοντας ουσιαστικά ο ένας στον άλλο,
εκδότη δεν μπορούν να βρουν στη Νέα Υόρκη,
ή έστω κάπου πιο κοντά
και συνεχίζουν να απαγγέλουν
μές στις ποιητικές  τρύπες της Αμερικής
δεν απογοητεύονται ποτέ,
ούτε ποτέ αναλογίζονται
πως το ταλέντο τους μπορεί να είναι λίγο,
σχεδόν ανύπαρκτο
συνεχίζουν να απαγγέλουν στις μητέρες τους,
στις αδερφές τους, τις συζύγους, τους συζύγους τους,
στους φίλους τους, στους άλλους ποιητές
και σε ένα τσούρμο ηλίθιων που βρέθηκαν εκεί
από το πουθενά

Ντρέπομαι γι αυτούς,
Ντρέπομαι που πρέπει να υποστηρίζουν
Ο ένας τον άλλο,
Ντρέπομαι  για το εγώ τους που τραυλίζει,
Ντρέπομαι που τους λείπουνε τα αρχίδια
Αν είναι  αυτοί οι δημιουργοί μας,
Παρακαλώ, εκλιπαρώ, δώστε μου κάτι άλλο:
έναν υδραυλικό που παίζει μπόουλινγκ μεθυσμένος,
έναν πιτσιρικά σε αγώνα πάλης,
έναν τζόκεϋ που καβαλάει το άλογό του  δίπλα στο φράκτη,
έναν μπάρμαν που σερβίρει τον τελευταίο γύρο,
μια σερβιτόρα που μου βάζει έναν καφέ,
έναν μεθύστακα αποκοιμισμένο σε αδειανό κατώφλι
ένα σκυλί που μασουλά ένα ξεροκόκαλο,
μια πορδή ελέφαντα στο αντίσκηνο του τσίρκου,
ένα τρακάρισμα στις 6 το απόγευμα στη λεωφόρο,
τον ταχυδρόμο να λέει ένα βρώμικο αστείο,
οτιδήποτε
οτιδήποτε
εκτός από αυτούς

Μετάφραση απόδοση, Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου


Poetry Readings

poetry readings have to be some of the saddest
damned things ever,
the gathering of the clansmen and clanladies,
week after week, month after month, year
after year,
getting old together,
reading on to tiny gatherings,
still hoping their genius will be
discovered,
making tapes together, discs together,
sweating for applause
they read basically to and for
each other,
they can't find a New York publisher
or one
within miles,
but they read on and on
in the poetry holes of America,
never daunted,
never considering the possibility that
their talent might be
thin, almost invisible,
they read on and on
before their mothers, their sisters, their husbands,
their wives, their friends, the other poets
and the handful of idiots who have wandered
in
from nowhere.

I am ashamed for them,
I am ashamed that they have to bolster each other,
I am ashamed for their lisping egos,
their lack of guts.

if these are our creators,
please, please give me something else:

a drunken plumber at a bowling alley,
a prelim boy in a four rounder,
a jock guiding his horse through along the
rail,
a bartender on last call,
a waitress pouring me a coffee,
a drunk sleeping in a deserted doorway,
a dog munching a dry bone,
an elephant's fart in a circus tent,
a 6 p.m. freeway crush,
the mailman telling a dirty joke

anything
anything
but
these.