Η Κατερίνα πήρε την φωτογραφική μηχανή ,που κουβαλούσε πάντα μαζί της, και αποφάσισε να  απαθανατίσει το αδύνατο!
Το σκεφτόταν μέρες τώρα. Ήθελε να φωτογραφήσει την μελωδία. Αλλά πώς; Το σκέφτηκε πολύ. Στην αρχή πήγε σε κλάμπ, μπαρ,ξενυχτάδικα. Εκεί έβγαλε φωτογραφίες που στην εκτύπωση έβλεπε μόνο χώρους γεμάτους καπνό, ανθρώπους πνιγμένους στο αλκοόλ, διασκεδαστές και διασκεδαζόμενους.
Κατάλαβε ότι δεν ήταν αυτό που ήθελε. Η ιδέα όμως δεν έφευγε από το μυαλό της. Ρίζωσε μέσα της και την βασάνιζε κάθε  βράδυ.
Κόντεψε να χάσει το μυαλό της από την εμμονή που είχε πάθει.
<<Χρειάζομαι διακοπές, σκέφτηκε, δεν μπορεί να φωτογραφηθεί  η μελωδία >>.
Μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε για άγνωστο προορισμό. Ο δρόμος την έβγαλε σ'ένα βουνό. Είχαν περάσει ατελείωτες ώρες οδήγησης και σχεδόν είχε αρχίσει να  χαράζει.
Κατέβηκε από το αυτοκίνητο έκανε έναν καφέ με τον εξοπλισμό που είχε πάντα μαζί της φόρεσε το χοντρό πανωφόρι και,μέσα στο κρύο και την υγρασία του βουνού, άρχισε να σιγοπίνει τον ζεστό καφέ της
Το χνώτο της ήταν ένα τεράστιο άσπρο σύννεφο που έβγαινε με την κάθε της ανάσα. Και τότε άκουσε ένα γλυκό κελάηδημα. Το οομορφότερο κελάηδημα που είχε ακούσει ποτέ! Έψαξε να δει το πουλί που είχε αψηφήσει το κρύο και καλωσόριζε  τον ερχομό της καινούργιας μέρας.
Και τότε το είδε.
 Αμέσως πήρε την μηχανή από το αυτοκίνητο και απαθανάτισε την μελωδία!
Η φωτογραφία που βλέπετε είναι αυτή η στιγμή!

Αλεξάνδρα Παππα