
116 χρόνια τρομοκρατεί τους Φλοριδανούς, λένε.
Η ανατριχιαστική ιστορία του «Ρόμπερτ, η Κούκλα» ξεκίνησε το 1904 όταν δωρίστηκε σε ένα μικρό αγόρι με το όνομα Robert Eugene Otto.
Η ιστορία λέει ότι η 116χρονη κούκλα από άχυρο στοιχειώνεται από ένα κακόβουλο πνεύμα. Ο Gene Otto, συνήθιζε να διηγείται τις ατυχίες του στην κούκλα , ώσπου οι ατυχίες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο πολλές.
Ακόμα και σήμερα, η ατυχία φένεται να περιβάλλει όσους τον προσβάλλουν.

Ο Gene Otto (δεξιά) με το κοστούμι του ναύτη με το οποίο τελικά έντυσαν την κούκλα.

Ο Robert the Doll ζει πλέον στο Μουσείο Fort East Martello στο Key West της Φλόριντα.
Ο Otto αγαπούσε τόσο πολύ την κούκλα που της έδωσε το όνομά του και την έντυνε με τα ρούχα του. Παρά το τεράστιο μέγεθός του Ρόμπερτ, τον έπαιρνε παντού μαζί του.
Οι γονείς τον άκουγαν συνεχώς να ψιθυρίζει και το θεωρούσαν φυσιολογικό, ώσπου μια μέρα άκουγαν μια βαθιά φωνή να του απαντά.
«Αυτό που πραγματικά θυμούνται οι άνθρωποι είναι μια πιθανύς ανθυγιεινή σχέση με την κούκλα», δήλωσε η επιμελήτρια του Μουσείου Fort West Martello.Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η κούκλα ήταν δώρο από τον παππού του Όττο, αλλά οι ντόπιοι θυμούνται ένα πιο ανατριχιαστικό παρασκήνιο. Ισχυρίζονται ότι το παιχνίδι το έδωσε μια υπηρέτρια στο παιδί, ως αντίποινα για κάποιο αδίκημα που ασκήθηκε πάνω της από την οικογένεια.
Οι ρίζες του Ρόμπερτ εντοπίστηκαν στην Steiff Company, την εταιρεία παιχνιδιών που σχεδίασε το πρώτο αρκουδάκι.
Κάπως τέλος πάντως, ο Ρόμπερτ έφτασε στα χέρια του μικρού Όττο και έγινε ο καλύτερος φίλος του.

Ο Robert the Doll ζει πλέον στο Μουσείο Fort East Martello στο Key West της Φλόριντα.
Ο Otto αγαπούσε τόσο πολύ την κούκλα που της έδωσε το όνομά του και την έντυνε με τα ρούχα του. Παρά το τεράστιο μέγεθός του Ρόμπερτ, τον έπαιρνε παντού μαζί του.
Οι γονείς τον άκουγαν συνεχώς να ψιθυρίζει και το θεωρούσαν φυσιολογικό, ώσπου μια μέρα άκουγαν μια βαθιά φωνή να του απαντά.
Σύντομα, λοιπόν, άρχισαν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα στην οικογένεια. Σύμφωνα με την ιστορία, οι γονείς του Όττο ξυπνούσαν στη μέση της νύχτας για να βρουν το αγόρι τους να ουρλιάζει και να περιβάλλεται από αναποδογυρισμένα έπιπλα.
Καθώς ο Robert Eugene Otto μεγάλωσε, ο Robert γινόταν όλο και πιο κακόβουλος.
Καθώς ο Robert Eugene Otto μεγάλωσε, ο Robert γινόταν όλο και πιο κακόβουλος.
Κάποτε, ένας υδραυλικός που είχε προσληφθεί για να κάνει επισκευές στο σπίτι του Otto ισχυρίστηκε ότι άκουγε γέλια παιδιών, αν και κανείς δεν ήταν σπίτι εκείνη τη στιγμή.
Όταν ακολούθησε τους ήχους, ο υδραυλικός παρατήρησε ότι ο Ρόμπερτ είχε μετακινηθεί από τη μία πλευρά του παραθύρου στην άλλη, φαινομενικά μόνος του. Επιπλέον, ο υδραυλικός ορκίστηκε ότι αντικείμενα που είχε στην αγκαλιά του, βρέθηκαν στην άλλη πλευρά του δωματίου - σαν να τα είχε πετάξει.
Ο Όττο πάντως μεγάλωσε και έφυγε από το σπίτι. Αφού σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Σικάγο και στην ένωση καλλιτεχνικών φοιτητών στη Νέα Υόρκη, πήγε στην Παρισινή Σορβόννη, όπου συνάντησε τη μετέπειτα σύζυγό του, την Άννα.
Αργότερα ονόμασε το σπίτι του «The Artist House». Σήμερα, το βικτωριανό κτίριο θεωρείται στοιχειωμένο.
Αργότερα ονόμασε το σπίτι του «The Artist House». Σήμερα, το βικτωριανό κτίριο θεωρείται στοιχειωμένο.

Ο Otto σχεδίασε ένα δωμάτιο για τον Robert στη σοφίτα, με έπιπλα, και διάφορα παιχνίδια, αλλά η σύζυγός του ζήτησε να είναι η πόρτα πάντα κλειδωμένη.
Ο Ρόμπερτ που πιθανώς ήταν μέσα στα νεύρα λόγω της απόρριψης, καθόταν στο παράθυρο και τρόμαζε τους περαστικούς αλλάζοντας συνεχώς θέση. Αυτό το ορκίζονται οι ίδιοι οι περαστικοί.


Μουσείο East Martello, η επίσημη κατοικία του Robert the Doll.
Όταν Robert Eugene Otto πέθανε το 1974, μια γυναίκα με το όνομα Myrtle αγόρασε το Artist House και έζησε μαζί του 20 χρόνια. Τον πήρε μαζί της και όταν μετακόμισε.
Τελικά δώρισε το ανατριχιαστικό παιχνίδι στο Μουσείο Fort East Martello, το 1994, ισχυριζόμενη ότι η κούκλα είναι πράγματι στοιχειωμένη.
Τελικά δώρισε το ανατριχιαστικό παιχνίδι στο Μουσείο Fort East Martello, το 1994, ισχυριζόμενη ότι η κούκλα είναι πράγματι στοιχειωμένη.
Το μουσείο δέχτηκε την κούκλα, υποθέτοντας ότι οι ισχυρισμοί της γυναίκας ήταν, φυσικά, ανοησίες. Ωστόσο, σχεδόν αμέσως μετά, οι υπάλληλοι του μουσείου άρχισαν να αναφερουν ανεξήγητα συμβάντα σε σχέση με την κούκλα.
Παρ 'όλα αυτά, πολλοί επισκέπτες πηγαίνουν καθημερινά να δουνε την κακιά κούκλα και του στέλνουν και επιστολές. Ακόμα και ξένοι, οπαδοί και φοβισμένοι πιστοί στέλνουν επιστολές.
«Παίρνει ένα έως τρία γράμματα κάθε μέρα», δηλωνει το προσωπικό.
Μερικοί επισκέπτες γράφουν για να ζητήσουν συμβουλές από τον Ρόμπερτ ή ρωτούν αν μπορεί να καταραστεί άτομα που τους έχουν κάνει κακό.
Οι επισκέπτες επίσης του αφήνουν καραμέλες, χρήματα, και διάφορα άλλα δώρα.
Ποιος θα το πίστευε ότι μια κούκλα θα μπορούσε να αποκτήσει τόση εξουσία; Μέχρι σήμερα, οι υπάλληλοι και οι επισκέπτες ισχυρίζονται ότι οι κάμερες δυσλειτουργούν στην παρουσία του και οι ηλεκτρονικές συσκευές τρελαίνονται.
Ίρις Ολυμπίου
0 Σχόλια